چه ساده از کنار دلتنگیم می گذری

و چه بی انصافانه ، بی قراری مرا ویران می کنی .

گوش کن ؛ نجابت دلدادگی مرا ، که دل خوش کرده است به سایه ی خیالی تو .

که فرو می ریزد خاطرم را ؛ گذری بی رخصت ...

چابک و بی وقفه ترکم می کنی

و صدای پای عابران می پوشاند از تو ، صدای شکستن دلم را ،

که لب به لب مشتاق دیدار تو بود