گرگ هاری شده ام

تو چه آسوده و بی باک خرامی به برم

 پشت آن قله ی پوشیده ز برف

 دردم این است که من بی تو دگر

آری !..........

......

روزی که بیایی .........

به کامم میریزی...

شجاعت پرخاشگر تو...

ای دیوانه وحشی...

از شکار تو...

برای زندگی بس است...

 از رعشه لقاح ...

...

........

.

.

.........

 شورشگر زیبای من

دلبر مظلوم من...

عزيز تر از جانم...

غزال گريز پاي من...

 

 

محبوب من...

ناله های به هم ساییدن تخته پاره های تنم را ...

به دل نگیر...

که نه فریاد هتاکی و پرده دری...

بلکه استغاثه تنهاترین عاشق ...

برای جلب محبت توست...

 

 

 

 

 

 

 

اي عصيان نهفته درنجابت نسل سوخته...

بیا

بیااااا

بیاااااااااااا

کلبه تنهاییم را ...

که با تخته شکسته های وجود م

برایت بنا کرده ام...

به آتش عشق مقدس و بی پروایت...

 گرمی بخش...

 

 

 

 

 

 

 

 

اي بلا كش خودخواهان و آزمندان

بلاهاي نا خواسته را...

جرم خود ندان...

چرا كه ...

مفتي حريص حسين را مقصر كربلا ...

وترا به بي حرمتي ها سزاوارمي داند...

 

مي خواهي مست ببيني...؟

ميخواهي ببيني كه...

چگونه خودرا فراموش مي كنم...؟

ميخواهي نشئگي را...

به تمام و كمال تماشا كني

ميخواهي بي خبري و خلسه را...

تجسم كني

باشد...

حرفي نيست...

خلوتي ساز ...

وفرصتي ده...

وبگذار ...

تالحظاتي...

به چشمان افسونگرت خيره شوم

همه آنچه را كه درساغرمي جويي

من درچشمان تومي يابم...

****** 

يارم چو قدح به دست گيرد            بازار بتان شكست گيرد                          

هر كس كه بديد چشم او گفت         كو محتسبى كه مست گيرد

آن ديوانه كه مرا مي فهمد

محصوردرزندان بوزينه بازان غرايزوقلدري است

و من حق ندارم بخواهم كه مرا دريابد...

انتظار نسيم وصل ستاره صبح...

غافگيري ازطوفان جهالت ها را برايم داشت...

ومن...

بي آنكه انتظار اعجازي داشته باشم...

چون پيرزنان عجوزه...

همراه با عشقي مخلصانه

روزها را مي شمارم

تا وقت رفتنم شود...

و تو ...

روز ها را به آتش بكش

و زردي خود را...

با سرخي آتشي كه دردل من بپا كردي..

معامله كن...

..............

تو ...

زنده وشاداب مي شوي از خون دلم...

و من...

رها مي شوم از...

شمارش بي حاصل روزهاي بي نتيجه فراق

................

كسي ضرر نميكند...

دراين بسيط بساط بي عاطفه گي ها

خريد هندوانه به شرط چاقو...

بازي برد - برد است...

البته از جنس فرهاد كوه كن و...

شيرين خسرو پسند...

وصال آن لب شيرين به خسروان دادند

مرا نصيب همين بس كه كوه كن باشم

یا رب به خدایی خداییت       

وآنگه به کمال پادشاهیت

کز عشق به غایتی رسانم      

کو ماند اگر چه من نمانم

از چشمه عشق ده مرا  نور

وین سرمه ز چشم من مکن دور

گر چه زشراب عشق مستم        

عاشق تر ازین کنم که هستم

یارب تومرا به روی لیلی         

هرلحطه بده زیاده میلی

ازعمرمن آنچه هست برجای      

بستان و به عمر لیلی افزای